"Moondance - Van Morrison"

15 april 2004

Lieve Ida,

Mijn eerste herinnering aan jou gaat 15 jaar terug. Naar de HEAO-introductieweek in Arnhem. Een grappig meisje met een soort Annie Lennox blond stekelhaar en rare oorbellen. Je viel op met je uiterlijk en het klikte blijkbaar tussen ons, want ik zie ons nog zo buiten zitten kletsen in de zon. Een half jaar later woonde ik plotseling bij jou en bij Pat in huis en vanaf toen is onze vriendschap eigenlijk opgebloeid. Ik vond in mijn dagboekje van april 1991 een fragmentje over jou. Ik schrijf:

Zo laat ik maar weer eens een stukje gaan schrijven. M´n volgende vriendinnetje. Ietje dus. Ida is de grootste actieveling die ik ken. Altijd als Patrick en ik nog diep in slaap zijn, of heel veel moeite hebben om ons bed uit te komen, staat zij alweer te aerobicen, te zwemmen, te joggen etc. Dan voel ik me af en toe wel heel lui! Maar Ietje is een leuke vriendin, ze lult aan één stuk door soms, wat wel gezellig is dus. Het leukst is het als we samen heel lekker gaan koken (onze grootste hobby) of als we weer eens leuke ideeën hebben om het huis op te vrolijken.

En daar eindigt het fragment. Dit stukje sluit aan bij alle herinneringen die de afgelopen paar dagen op mijn netvlies kwamen. Ik zien ons zitten in de zon op een stoepje in Utrecht met het Utrechts Nieuwsblad op schoot. Op zoek naar een nieuw huis. En zo kwamen we uiteindelijk op de Vleutenseweg terecht. Het huis waar ik nu nog woon, dat wij eigenlijk samen hebben uitgekozen!

Ik zie ´s ochtends vroeg jouw hoofd om de hoek van mijn kamer steken, om me mijn bed uit te slepen en me mee naar het zwembad te trekken. Omdat we onze "healthy body, healthy mind"-weken hadden en zo onze tentamenweken doorkwamen.
Ik zie je bij mij op de gele bank zitten omringd met allerlei tasjes, waarin je autosleutel eventueel zou kunnen zitten (ik heb me altijd afgevraagd waarom je altijd zo veel tasje bij je had in plaats van één goede).
Ik zie ons tijdens onze vakantie in Samos over het eiland scheuren en rennen, na een week vroegen we ons af waarom we eigenlijk zo hadden lopen racen en waarom we in vredesnaam die skeelers hadden meegenomen in onze rugzak.
Ik zie ons in De Lutte aan de tien kilometer loop beginnen in onze rode adidashempjes.

Zo veel mooie en vooral zonnige herinneringen. In mijn herinnering is het met jou altijd zomer geweest.

Maar ik zie je ook een jaar geleden huilend bij mij op het balkonnetje zitten. Je was van slag en in de war. Ik hoorde het aan, nam je in mijn armen en had met je te doen, maar maakte me geen zorgen. Want jij zou je toch wel redden en er goed uitkomen. Maar jouw ´worries´ duurde langer en een paar maanden later stuurde ik je toch een brandmailtje met de tekst ik maak me zorgen! Ik schreef je dat ik je niet meer kon bereiken en schreef ik wil mijn vriendinnetje terug.

Lieve, lieve Ietje vanaf toen is het niet meer veel beter gegaan. Nu op dit moment zien we allemaal dat je zieker was dan we misschien allemaal dachten. De laatste tijd was je niet de echte Ietje, maar een schaduw van jezelf. Nog één keer heb ik je onlangs echt gezien. Op zaterdag 28 februari, een zonnige dag reed ik naar de Molenlaan een tikje gespannen omdat ik je ging vertellen dat ik zwanger ben. Nu staat deze laatste herinnering op mijn netvlies gegrift. Jouw reactie op mijn nieuws. We stonden buiten op de stoep voor huis. Je hield mijn handen vast en keek me zo intens en warm aan. Die blik die ga ik nooit vergeten. We zaten samen op een bankje aan de plas. Het bankje waar ik eigenlijk pas over veertig jaar met je zou gaan zitten om terug te kijken op ons leven.

De dag daarna stuurde je mij een prachtige e-mail waarin je mij zo veel vertrouwen in de toekomst gaf, het vertrouwen dat je zelf niet meer had. Iet het gaat goed met het kleine boontje in mijn buik, zoals jij het noemde, en ik zal je op de hoogte houden van hoe het allemaal gaat. Ik wil je nu alleen nog maar intens bedanken voor alle mooie herinneringen maar vooral voor het goede gevoel dat je me hebt gegeven. Dankzij jou ga ik de komende verdrietige maanden toch met een goed gevoel tegemoet.

Dag lieve Ida.
Elsbeth