28 januari 2004

Zwemles voor Ida

In het kader van "I know your body better than you do: you are a swimmer" volgt hier (zoals beloofd) een zwemlesje. Zie het leven als een kabbelend stroompje. We zijn tenslotte allemaal niet meer dan een stukje energie, dat deel uitmaakt van een grotere energiestroom, oftewel: eigenlijk dobberen we van onze geboorte tot aan de dood de rivier van het leven af.

Soms flow je lekker naar beneden en geniet je van de golfjes en de kleine versnellingen in de rivier die je wat extra spanning en sensatie bezorgen. Zonder er al te veel over na te denken drijf je gelukzalig van de ene bocht naar de andere. Soms moet je even versnellen en gooi je een borstcrawl erin om niet te ver achterop te raken en geniet je daarna van een welverdiende stroomversnelling of waterstilstand.

Maar jouw rivier staat niet op zichzelf. Soms dreigt er gevaar om de rivier heen. Er zijn invloeden van buitenaf die de stroom kunnen verstoren. Er wordt een steen in de eens zo rustige rivier gegooid en een flinke tak valt voor je neus, net terwijl jij lekker op weg was. De tak veroorzaakt een draaikolk waardoor er nog troep in de tak blijft hangen ook. En voor je het weet zie je geen hand meer voor ogen. Verschrikt beland je in de draaikolk, raakt in paniek en begint hard tegen de stroom in te zwemmen. Even vergeet je je eigen stroom en resoluut begin je het gevecht met de draaikolk. Je probeert eruit te zwemmen. Jij bent tenslotte "a swimmer". Dus dit hou je nog wel even vol. Je gooit je hele zwemtrukendoos open, nee jij laat je niet kennen! Maar uiteindelijk win je het niet van de draaikolk. Je lijf is uitgeput en je laat het gaan. En zie daar! De draaikolk zuigt je even naar beneden, laat je duizelen maar "spuugt" je dan gewoon weer uit. Als het meezit kom je weer in je eigen stroom terug. Maar nee, toen jij in de draaikolk terecht kwam zat je net op een kruispunt. En voor je het door hebt lig je op het droge. Uitgeput, moe en teleurgesteld in jezelf en happend naar adem. Kan je eigenlijk wel zo goed zwemmen als je dacht? Ben je echt wel "a swimmer"?

De rivier stroomt ondertussen gewoon verder, maar jij bent het vertrouwen kwijt. Terwijl het water eigenlijk je beste vriend is, je trukendoos nog steeds vol zit, kost het je moeite om weer de rivier in te lopen en je over te geven aan de flow. Wie vertrouw je niet? De rivier? Jezelf? Of ben je gewoon nog even te moe van het gevecht met de draaikolk?

Je besluit om eerst uit te rusten van de worsteling die je had en valt in een diepe slaap. Nachtmerries over zwarte draaikolken verstoren je slaap. Steeds zie je jezelf weer spartelen. Maar na flinke een rustperiode loop je toch weer behoedzaam het water in. Het water voelt onwennig maar goed, de stroom is gekalmeerd. Voorzichtig laat je je weer meedrijven. En na een paar bochten doemt plotseling voor je neus een fantastische waterval op. Je vergeet al je zorgen en geniet van het uitzicht. Zonder dat je het wist, was die waterval steeds zo dicht bij geweest. Als je dat had geweten, had je misschien beter naar de stroom geluisterd. Maar ja, de rivier zit vol geheimen.

Liefs, Elsbeth