Vrijdag, 16 april 2004

Lieve Ida,

Je verhuisde op je vijfde van Waddinxveen naar Papendrecht en kwam bij mij in de Stellingmolen wonen. Ik op nummer 350 en jij op nummer vijf. Iedere dag liepen we naar dezelfde kleuterschool en zo ontstond bijna als vanzelfsprekend onze vriendschap.

We hadden allebei zo onze eigen vriendinnen in de klas, maar konden het met elkaar vanaf het begin goed vinden. Samen met Carola, Yvonne en Zock werden we de stoere meiden van de basisschool, we haalden veel kattenkwaad uit, deden aan slootje springen, pesterijtjes hadden volop praatjes en bovenal veel lol.

Met schoolreisjes stonden we als eerste in de rij en zaten we altijd achter in de bus. Tijdens het sportuurtje waren wij de snelste, en altijd zij aan zij.
Net als ik, was jij een echte waterrat en we troffen elkaar dan ook vaak in zwembad De Hooght in Papendrecht. We trainden onder Rob Nardten bij Zwemvereniging de Geul, om 6 uur ' s morgens ons bed uit en in de kou buiten trainen. Sporten stond hoog op ons lijstje en we stimuleerden elkaar altijd om door te gaan.

Toen werd het langzaam aan tijd om geld te gaan verdienen. Dus zochten wij ons eerste baantje bij de HEMA. Ik spendeerde uren en uren achter de kassa, jij verkocht voor 3 gulden 50 per uur, nootjes, kaas en cervelaatworst.

Voor de gein verdiende jij toen al wat geld bij als model, en blijkbaar vond je dat voor mij ook wel een goed idee. Dat, lieve Ida, heeft mijn leven veranderd. Die beslissing heeft mij gebracht waar ik nu sta want vanaf dat moment kozen we ons eigen pad en trokken we de spannende ''grote mensen'' wereld in.

Jij woonde in Utrecht en ik in Amsterdam of ik vertoefde in een hotel waar dan ook op de aardbol. Toch vonden we altijd wel een gaatje in onze agenda om elkaar op te zoeken en onze vriendschap te beleven. Op de belangrijke momenten in mijn leven, stond jij voor me.
In januari heb ik nog van je gezelschap mogen genieten en voor het laatst waren we toen drie dagen samen.

Nu kan ik je nooit meer zien, anders dan in mijn herinnering of op de vele foto's die ik van je heb.

Jij schreef me ooit: Je bent mijn allerlangste vriendinnetje en dat zal je altijd blijven, hopelijk worden we samen gezellige stokoude wijven.

Ida, jij was klaar met leven, maar onze vriendschap is voor eternity en we pikken het later gewoon weer op.

Dag lieve Ida, rust zacht.
Chantal